مقایسه جامع از Jetpack Compose و XML در برنامه نویسی اندروید روزمرگی های برنامه نویسان ️

در زبان کاتلین، Flow یک کانسپت اساسی در مدل کاری کرنت (Coroutines) است که برای ایجاد جریان‌های داده‌ای آسنکرون (Asynchronous) به کار می‌رود. Flow به شما این امکان را می‌دهد که دنباله‌ای از مقادیر را به طور آسنکرون و به صورت لینک شونده (که مشابه اپراتورهای RxJava می‌باشد) ایجاد کنید. اگر از خود می‌پرسید که آینده Jetpack Compose چیست، خوشبختانه باید گفت که قطعا آینده درخشانی دارد. با معرفی کامپوز مولتی پلتفرم (Compose Multiplatform) در IntelliJ IDEA، توسعه UI را برای هر سه پلتفرم اندروید، وب و دسکتاپ بسیار ساده شده است. نوشتن layout های XML اغلب شامل مقدار قابل‌توجهی از کدهای دیگ بخار است. اگرچه ویرایشگرهای بصری می توانند در فرآیند طراحی کمک کنند، اما حفظ و درک ساختار چیدمان می تواند در پروژه های بزرگتر چالش برانگیز شود و بر خوانایی کلی کد تأثیر بگذارد.

در Jetpack Compose، از Coil می‌توانید برای نمایش تصاویر در کامپوننت‌های Image استفاده کنید. بعد از این کار مانند کد زیر و با استفاده از URL موردنظرمون تصویر خودمون را به نمایش قرار میدهیم . برای اینکار در قسمت build.gradle(Module) و در  بخشdependencies کتابخانه زیر را اضافه کنید . تابع ما، تمام پیکربندی مشترکی را که می‌خواهیم Container ما تهیه کند را تعریف می‌کند و سپس فرزندان منتقل شده Composable را می‌توان به کمک آن‌ها فراخوانی کرد. در این حالت، ما می‌خواهیم از MaterialTheme و یک surface  زرد استفاده کرده و سپس children () را فراخوانی کنیم.

در نتیجه، گوگل Jetpack Compose را برای رفع مشکلات موجود در طراحی رابط کاربری معرفی کرد. امروزه انتظارات کاربران در خصوص رابط کاربری اپلیکیشن‌های اندروید افزایش یافته است. در نتیجه، استفاده از روش سنتی توسعه رابط کاربری مبتنی بر کدهای XML دیگر پاسخگوی نیاز کاربران نیست و باید از ابزارهای جدیدتر معرفی شده در این حوزه استفاده کرد. Jetpack Compose یک ابزار مدرن توسعه رابط کاربری (UI) است که توسط گوگل معرفی شده است. جت پک در اندروید فرآیند توسعه اپلیکیشن را ساده کرده و سرعت آن را افزایش می‌دهد. به کمک این ابزار در مقایسه با روش سنتی یعنی توسعه UI مبتنی بر XML کد کمتری خواهید نوشت و این به معنای ایرادات کمتر در توسعه UI است.

برای ساخت UI کافیست همین توابع Composable را به صورت تو در تو صدا بزنید و رابط کاربری را به همین شکل بسازید. با استفاده از Jetpack Compose (جت پک کامپوز)، برنامه‌نویسان نیازی به فراخوانی findViewById ندارند و به جای آن می‌توانند از توابع‌Compose استفاده کنند. همچنین، Jetpack Compose با استفاده از Memoization که یک روش بهینه‌سازی است، اجرای برنامه را سریع‌تر می‌کند. از ابتدای نوشته با بررسی مفاهیم مختلف به این سوال پاسخ داده شد که Jetpack Compose چیست و چرا باید از آن در طراحی رابط کاربری استفاده کرد. در ادامه به کمک مفاهیم آموخته شده یک صفحه از رابط کاربری یک اپلیکیشن واقعی به طور کامل پیاده‌سازی خواهد شد.

در این دوره جت پک کامپوز که یک ابزار توسعه UI در اندروید، دسکتاپ و وب است، آشنا خواهید شد. Jetpack Compose این امکان را فراهم می‌کند که دیگر نیازی به توسعه UI به کمک لایه‌های XML نداشته باشید و توسعه رابط کاربری را بسیار جذاب‌تر و بهتر انجام دهید. Jetpack Compose دراندروید یک کتابخانه‌ی UI تحت کاتلین برای توسعه‌ی اپلیکیشن‌های اندروید است که توسط شرکت گوگل توسعه داده شده است. این کتابخانه قابلیت‌هایی برای ساخت UI های شیءگرا و دایرکت بر روی کامپوننت‌ها را فراهم می‌کند. این روش این امکان را به توسعه‌دهندگان می‌دهد تا کدهای قابل خواندن‌تر و قابل توسعه‌تری را برای ساخت UI های اندروید ایجاد کنند. همچنین Jetpack Compose در اندروید از ویژگی‌هایی مانند hot-reloading و previewing نیز پشتیبانی می‌کند که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند که بتوانند به سرعت تغییرات خود را در UI را مشاهده کنند.

در مثال بالا ما در قسمت onClick زمانی که رویداد کلیک انجام میشود عملیات مورد نظرمون انجام میشود . و با کمک Modifier برای Button خودمون ارتفاع و عرض و همچنین background انتخاب کردیم و در داخل Text که مشاهده میکنید برای نام دکمه ما میباشد . از آنجا که ممکن است بخواهیم از MyAppTheme خود در مکان‌های مختلف برنامه (همه‌ی Activity ها) استفاده کنیم، یک تابع قابل استفاده مجدد ایجاد خواهیم کرد. این کد معادل چیزی است که در بخش قبلی داشتیم اما اکنون انعطاف پذیرتر است. انجام توابع سازگار با ظروف یک روش خوب است که باعث بهبود خوانایی می‌شود و استفاده از کد را ترغیب می‌کند. با تغییر مقدار متغیرshowPopupتمام کامپوننت‌ها و بخش‌هایی از برنامه که از این متغیر استفاده کرده‌اند، به صورت خودکار مجدداً ترسیم و بروزرسانی می‌شوند.

برای پیاده‌سازی این ساختار به کمک رویکرد برنامه نویسی دستوری باید حالت‌های مختلف را در نظر گرفت. در ادامه، قطعه کد مربوط به پیاده‌سازی این بخش به کمک رویکرد برنامه نویسی دستوری آورده شده است. در این مقاله قصد مقایسه XML با Jetpack Compose را داریم و می‌خواهیم مزایای استفاده از Jetpack Compose را به شما معرفی کنیم. جالب است بدانید که این ابزار به زبان کاتلین نوشته شده است و شما نیز برای استفاده از این ابزار باید به زبان کاتلین کد بنویسید. اگر از فلاتر یا React Native استفاده کرده‌اید، احتمالا شباهت زیاد جت پک کامپوز در توسعه UI با این فریمورک‌ها خواهید دید. با استفاده از Jetpack Compose، برنامه‌نویسان می‌توانند تغییرات واسط کاربری خود را در لحظه ببینند و این به آن‌ها کمک می‌کند تا به سرعت و با دقت بیشتری واسط کاربری خود را بهینه‌سازی کنند.

توسعه رابط کاربری اپلیکیشن‌های اندرویدی به کمک Jetpack Compose ساده‌تر، سریعتر و لذت بخش‌تر است و علاوه بر این، نیازی به نوشتن کدهای زیاد برای این منظور نیست. به توسعه‌دهندگان ابزارها و کامپوننت‌هایی را فراهم می‌کند که به طراحی، تست، انیمیشن، نویگیشن و سایر جنبه‌های توسعه رابط کاربری کمک می‌کنند. به طور خلاصه، جت پک کامپوز (Jetpack Compose) یک فریمورک قدرتمند برای تو جت پک کامپوز (Jetpack Compose) یک فریمورک توسعه رابط کاربری (UI) برای اندروید است که توسط گوگل ارائه شده است. این فریمورک بر اساس زبان برنامه‌نویسی Kotlin ساخته شده است و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد رابط کاربری زیبا، پویا و تعاملی را با استفاده از کد کمتر و روش‌های ساده‌تر پیاده‌سازی کنند. در ادامه این مطلب نیز موارد مهمی همچون ساختار Jetpack Compose، مزایا و معایب آن و مهم‌ترین قابلیت‌های آن در امر توسعه رابط کاربری مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

برای ایجاد پروژه اندرویدی مبتنی بر Jetpack Compose باید از آخرین نسخه اندروید استودیو استفاده کرد. برای این منظور در گام نخست باید همانند تصویر زیر در صفحهWelcome to Android Studio بر روی دکمهNew Project کلیک کنیم. برای پاسخ به این سوال باید گفت که Jetpack Compose بر اساس ورودی‌های جدید تنها توابعی را مجدداً فراخوانی می‌کند که تغییر کرده‌اند و سایر توابع بدون تغییر باقی می‌مانند. در نتیجه، همین عدم نیاز به فراخوانی سایر توابع به بهبود عملکرد، کارایی و سرعت اپلیکیشن منجر می‌شود. فرق اصلی بین Compose Navigation در XML و Jetpack Compose، در روش تعریف و مدیریت رابط کاربری و ناوبری در برنامه وجود دارد. سپس از TopAppBar @Composable برای افزودن نوار ابزار استفاده می کنید.

شما می توانید جزئیات پروژه از قبیل  نام پروژه ، نام Package  و … را به سلیقه خودتان تغییر دهید و در ادامه دکمه Finish را بزنید . • چگونه با استفاده از MaterialThemes یک ظاهر طراحی شده به اجزای خود اضافه کنید. • چگونه با استفاده از حاشیه‌نویسی composable@ یک composable بسازیم . در نهایت ، شما RecipeList خود را به ستون اضافه می کنید تا در زیر TopAppBar قرار گیرد. می توانید از اصلاح کننده ها (Modifiers)  در موارد بیشتری استفاده کنید ، از جمله تغییر اندازه ی composable ها یا اعمال تغییر اندازه نسبت به ابعاد. در مرحله بعد ، شما تصویری را به () RecipeCard ، بالای عنوان اضافه می کنید.

نوآوری توسعه نرم افزار تلفن همراه ، اغلب در فراز و نشیب هایی بوده. این که آیا روند فعلی مربوط به ایمنی و پایداری زبان یا بهبود عملکرد پلتفرم است و همیشه مهم است که از trend ها پیروی کنیم ، زیرا برخی از آنها نحوه توسعه برنامه ها را به طور اساسی تغییر می دهد. یکی دو سال گذشته همه چیز در مورد ایجاد برنامه نویسی واکنش گرا منطق تجاری برنامه ها بوده است. در کد بالا Button یک مثال خود است تا به شما نشان دهد در جت پک کامپوز چطور المان ها UI از هم ارث بری می کنند. کوروتین‌ها یک ویژگی مهم در زبان برنامه‌نویسی Kotlin هستند که به شما این امکان را می‌دهند که کدهای همروند و ناهمگن را به صورت ساده‌تری ایجاد کنید.

در صورتی که هیچ پیام جدیدی وجود نداشته باشد، این آیکون یک پاکت خالی را نشان می‌دهد و در صورت وجود چند پیام آیکون برنامه شامل تعدادی کاغذ درون این پاکت خواهد بود. همچنین، اگر تعداد پیام‌ها بیش از ۱۰۰ مورد باشد نیز علامت آتش بر روی آیکون برنامه نشان داده می‌شود. Compose در حال حاضر در نسخه alpha است، بنابراین تمام نتایج حاصل شده در حالی است که compose در حال توسعه است. هنگامی که سال آینده به 1.0 ثابت رسید، جالب است دوباره این آزمایشات را انجام دهید و ببینید آیا تفاوتی وجود دارد. بررسی نتایج نشان می‌دهد که زمان اجرای kapt در طول اجرا مشابه است، احتمالا به این دلیل که ما هنوز از Dagger/Hilt و Room استفاده می‌کنیم.

معماری MVI (Model-View-Intent) یک الگوی معماری است که برای توسعه برنامه‌های اندروید استفاده می‌شود. این معماری بر مبنای مفهومی به نام سه عامل Model، View و Intent استوار است. در این مدل، داده‌ها در قالب Model نگهداری می‌شوند، ورودی‌ها و رخدادها (Intent) توسط لایه‌ی Intent مدیریت می‌شوند و نمایش اطلاعات به وسیله‌ی لایه‌ی View انجام می‌شود. ما اجزای رابط کاربری را در توابع Composable استخراج می‌کنیم تا بدون استفاده از کد تکراری بتوانیم از آنها دوباره استفاده کنیم. در مثال زیر می‌توانیم از دو greetings دوباره استفاده کنیم و همان توابع Composable با پارامترهای مختلف را نشان دهیم.

تا پیش از ورود Jetpack Compose به صحنه برنامه نویسی اندروید، توسعه و طراحی واسط‌های کاربری اندروید بر پایه XML و با استفاده از فریمورک XML-based UI بود. اگر تجربه ی برنامه نویسی اندروید با کاتلین را نداشتید و قصد دارید به تازگی شروع کنید بهتر است ابتدا مبانی برنامه نویسی اندروید را با همان شیوه ی قبلی یعنی طراحی با XML و ... که قبلا در برنامه نویسی اندروید استفاده میکردیم دیگر وجود ندارند. اپلیکیشن های ساخته شده با جت پک کامپوز با توابع Composable تولید میشن نه با توابع View . جت پک کامپوز (Jetpack Compose) از مفاهیمی مانند کامپوننت‌ها، جت پک کامپوز (Jetpack Compose) و تابع‌های کامپوزی (Compose Functions) استفاده می‌کند. کامپوننت‌ها و تابع‌های کامپوزی به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند که رابط کاربری را به صورت قابل استفاده مجدد طراحی کنند و در ترکیب با هم برای ساختاردهی UI استفاده کنند.

Stateها در Jetpack Compose وضعیت کامپوننت‌های برنامه را مشخص می‌کنند و با استفاده از آن‌ها به آسانی می‌توان رابط کاربری اپلیکیشن را بروزرسانی کرد. برای افزودن Jetpack Compose به پروژه فعلی و استفاده از امکانات آن، نیاز به اعمال یکسری تغییرات در پروژه فعلی وجود دارد. حداقل نسخه SDK سازگار با Jetpack Compose نسخه ۲۱ است و باید حتماً این مورد را در نظر داشت. برای افزودن Jetpack Compose به پروژه فعلی در گام نخست باید به سراغ فایلbuild.gradle رفت و کدهای زیر را در آن قرار داد. جداسازی رابط کاربری از سیستم عامل اندروید رفع خطاها و اشکالات به وجود آمده را آسان‌تر و سریع‌تر می‌کند.

این ابزار نخستین بار توسط گوگل در مراسم I/O سال ۲۰۱۹ میلادی (۱۳۹۸ شمسی) معرفی شد. Jetpack Compose (جت پک کامپوز) یک ابزار مدرن برای طراحی UI اندروید است که توسط گوگل معرفی شده است و فرآیند توسعه اپلیکیشن را ساده کرده و سرعت آن را افزایش میدهد. به لطف این ابزار کد کمتری در مقایسه با رویکرد معمولی که از بدو تولد اندروید با آن سرو کار داشته ایم مینویسیم، و این یعنی احتمالا با باگ کمتری مواجه خواهیم شد. جت پک کامپوز  در اندروید یک کتابخانه تحت کاتلین برای توسعه اپلیکیشن های اندروید ، که توسط شرکت گوگل توسعه  داده میشوند . این کتابخانه میتواند رابط کاربری شما را با فراخوانی تعدادی توابع که داده های شما را به یک سلسله مراتب UI  تبدیل میکند توصیف کند .

Kotlin زبانی که توسط شرکت JetBrains توسعه داده شده است و از سال 2017 به عنوان زبان اصلی برنامه‌نویسی اندروید اعلام شده است. Compose از قابلیت‌های زبان Kotlin برای ایجاد واسط‌های کاربری دینامیک و مدرن استفاده می‌کند. Jetpack Compose (جت پک کامپوز)با زبان Kotlin کاملاً سازگار است و از ویژگی‌هایی مانند Extension Functions و Higher-Order Functions بهره می‌برد که باعث افزایش سرعت توسعه و کاهش حجم کد می‌شود. در این مثال ساده، یک تابع کامپوزبل (Composable) به نام `Greeting` تعریف شده که یک متن خوش‌آمدگویی را نمایش می‌دهد. همچنین یک پیش‌نمایش از این کامپوزبل نیز ایجاد شده که می‌توان آن را در محیط توسعه اندروید مشاهده کرد.

ما در این مجموعه به شما کمک خواهیم کرد که سریعتر به اهداف خود برسید. یکی از دلایل برتری فلاتر نسبت به توسعه نیتیو اندروید، امکان توسعه بصری UI بدون نیاز به استفاده از زبان دیگری مانند XML است. DataStore یک کتابخانه از Android Jetpack است که به منظور ذخیره‌سازی داده‌های بسیار ساده و کم‌حجم در Android استفاده می‌شود. این کتابخانه برای جایگزینی SharedPreferences طراحی شده است و از Coroutines پشتیبانی می‌کند. Coil یک کتابخانه‌ی قدرتمند برای نمایش تصاویر در اندروید است که بازهم توسعه یافته توسط Square.

در نمونه کد بالا، Modifiers به متدBasicText اضافه شده و ویژگی‌های مورد نظر برای زیباسازی متن را مشخص کرده است. این مثال، از متدهایbackground وpadding به ترتیب برای تعیین رنگ پس زمینه و حاشیه متن استفاده کرده است. ابتدا که با برنامه‌نویسی آشنا شدم به سمت php و طراحی وب رفتم، بعد از اون به توسعه‌ی اندروید علاقه‌مند شدم و تقریبا ۲ سال است که مشغول به برنامه‌نویسی اندروید هستم، همچنین عاشق یادگیری چیزهای جدید هستم. هفته گذشته من AppCompat, Material Design Components و سایر کتابخانه‌های AndroidX را از برنامه حذف کردم، این نقطه‌ای است که رابط کاربریTivi  کاملا براساس Compose است. اما برنامه هنوز از فرگمنت و Navigationها استفاده می‌کند، و گام منطقی بعدی مهاجرت به دور از فرگمنت و استفاده از Navigation Compose به صورت مستقیم است. از ابتدای سال جدید، من در حال جابجایی رابط کاربری Tivi به jetpack compose هستم، و این هفته اولین مرحله مهاجرت آن تکمیل شده است.

البته این ابزار مشابه‌های زیادی در خارج از توسعه نیتیو اپلیکیشن اندروید دارد. همچنین اگر شما توسعه دهنده فلاتر یا ری‌اکت نیتیو هم باشید، با این روش ساخت UI حتما آشنایی دارید و برای شما آشنا خواهد بود. به علاوه، در کامپوز، Compose Navigation برای مدیریت حالت صفحات و جریان های ناوبری، از ViewModel و LiveData به جای onSaveInstanceState و onRestoreInstanceState استفاده می‌کند. زمانی که برنامه اجرا می شود شما در صفحه یک متن ” Hello Android” مشاهده می کنید . و حالا پروژه با موفقیت ایجاد شده است و فایل MainActivity.kt  باز می شود همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید . • نحوه پیش نمایش یک composable با استفاده از حاشیه نویسی@Preview.

Calligraphy3 یک کتابخانه‌ی Android است که برای اعمال فونت به طور گسترده در برنامه‌های Android استفاده می‌شود. با استفاده از این کتابخانه، شما می‌توانید فونت‌های دلخواه خود را به صورت گلوبال یا برای بخش‌های خاص از برنامه تنظیم کنید. با معرفی Jetpack Compose، دیگر نیازی نیست که به زبان XML مسلط باشید زیرا تمام توسعه UI به کمک زبان Kotlin انجام خواهد شد. ما در کد های بالا تونستیم یک عکس از پوشه drawable  انتخاب کنیم و یکسری تغییرات به روی آن اعمال کنیم . با استفاده از Modifiersها می‌توان ویژگی‌هایی نظیر رنگ پس‌‌زمینه و «حاشیه» (Padding) را به متن افزود و ظاهر متن را زیباتر کرد.

همچنین، جت پک کامپوز (Jetpack Compose) قابلیت انتقال آسان به برنامه‌های اندروید قدیمی را داراست. شما می‌توانید جت پک کامپوز (Jetpack Compose) را به طور تدریجی به پروژه‌های قبلی خود اضافه کنید و از قابلیت‌ها و امکانات جدید آن بهره‌برداری کنید، بدون اینکه نیاز به بازنویسی کامل برنامه داشته باشید. پارامترهای بسیاری برای سنجش سرعت و عملکرد Jetpack Compose در قیاس با رویکرد سنتی توسعه رابط کاربری اندروید با کدهای XML وجود دارد. در بسیاری از این بخش‌ها Jetpack Compose از سرعت بالاتری برخوردار است. در نمونه کد بالا، در صورت برقرار بودن شرط مورد نظر ازAlertDialog پیش‌ فرض موجود در Jetpack Compose برای نمایش دیالوگ هشدار استفاده می‌شود.

این ابزار در حال حاضر توسط برنامه‌نویسان و شرکت‌های مطرحی همچون گوگل، Airbnb و توییتر در سطح جهان به کار برده می‌شود. پیاده‌سازی رابط کاربری به کمک رویکرد برنامه نویسی اعلانی آسان‌تر و بدون نیاز به کد نویسی زیاد است، زیرا در این رویکرد نیازی به مشخص کردن وضعیت قبلی نیست و تنها باید حالت فعلی را مشخص کرد. این ابزار نخستین بار توسط گوگل در مراسم I/O سال ۲۰۱۹ میلادی (۱۳۹۸ شمسی) معرفی شد گوگل Jetpack Compose را به عنوان ابزاری مدرن و روشی جدید برای توسعه رابط کاربری اندروید معرفی کرد. جت پک کامپوز باعث ساده شدن کد ها و همچنین افزایش سرعت برنامه نویسی اپلیکیشن های موبایلی شده است و پتانسیل زیادی دارد که آینده ی برنامه نویسی اپ های موبایل باشد. در این نمونه کد، تابع Calculator یک کامپوننت جت پک کامپوز (Jetpack Compose) است که یک ماشین حساب ساده را پیاده‌سازی می‌کند. در این کامپوننت، از استیت‌های قابل تغییر برای نمایش نتایج و ورودی‌های ماشین حساب استفاده می‌شود.

کد زیر چگونگی استفاده از Modifiers برای تغییر رنگ پس زمینه و افزودن حاشیه به متن در Jetpack Compose را نشان می‌دهد. با کلیک بر روی دکمهFinish پروژه اندرویدی مبتنی بر Jetpack Compose راه‌اندازی شده و آماده اجرا است. بعد از این صفحه در پنجره مربوط به اطلاعات پروژه نام، نام بسته، محل ذخیره‌سازی و حداقل نسخه SDK را تعیین کنید. در نهایت، انتخاب بین این دو روش به نیازهای پروژه، تخصص تیم توسعه و چشم‌انداز بلندمدت بستگی دارد. هنگام کلیک، Button یک عملی را که توسط onClick تعریف شده است، فعال می‌کند و حاوی یک Text فرزند است که “Click Me” را نمایش می‌دهد. با توجه به اینکه هم اکنون به تازگی به نسخه پایدار رسیده است، انتظار می‌رود به زودی iOS نیز به پلتفرم‌های پشتیبانی شونده افزوده شود.

همچنین، در Compose Navigation، به جای استفاده از Fragment، از Composable ها برای تعریف صفحات استفاده می‌شود که به صورت طبیعی با Jetpack Compose همخوانی دارد. در ادامه اجازه دهید تا کتابخانه ها و ابزار های مورد نیاز پروژه بارگیری شوند. در صفحه ای که نمایش داده می شود پیغام ” Welcome to Android Studio” همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید ظاهر می شود. تنها چیزی که اکنون در برنامه وجود ندارد یک نوار ابزار (Toolbar) است! زمان آن فرا رسیده است که به کاربران خود این امکان را بدهید تا فهرستی از Recipe های مورد علاقه خود تهیه کنند.

مدیریت stateها در رابط کاربری همواره یکی از دغدغه‌های برنامه‌نویسان اندروید بوده است، زیرا ویوهای برنامه حالت خود را نیز ذخیره می‌کنند. بررسی وضعیت stateها و همگام بودن آن‌ها در «ویوها» (Views)، «ویو مدل‌ها» (View Models) و «ارائه‌دهنده‌ها» (Presenters) به عنوان چالشی جدی در الگوی معماری MVC مطرح می‌شود. در نتیجه، همین مورد به عنوان منشاً اکثر خطاها و باگ‌های برنامه‌های اندرویدی شناخته می‌شود. مقایسه بین Jetpack Compose و XML برای طراحی رابط کاربری در اپلیکیشن‌های اندروید، نشان‌دهنده پیشرفت و نوآوری در اکوسیستم اندروید است. استفاده از Kotlin به عنوان زبان اصلی برنامه‌نویسی در Compose به توسعه سریع‌تر، کد کمتر، و کارایی بهتر کمک کرده است. Kotlin به عنوان یک زبان مدرن، قابلیت‌هایی مانند تعامل با Java، امنیت نوعی قوی، انعطاف‌پذیری و قابلیت ارتقاء کد را فراهم می‌کند که در توسعه برنامه‌های اندروید بسیار مفید است.

در مثال فوق، با کلیک کاربر بر روی دکمه مقدار متغیرshowPopup تغییر می‌کند و در نتیجه، رنگ این دکمه سبز می‌شود. برای چاپ شدن عبارت Hello World بر روی صفحه باید کد زیر را در Activity اصلی برنامه قرار داد. در این بخش از نوشته سعی شده است تا اصلی‌ترین مفاهیم و ساختارهای موجود در Jetpack Compose مورد بررسی قرار گیرند. فکر می‌کنم بزرگترین نتیجه برای من این است که compose در بیشتر معیارها تاثیر مثبت(خنثی) خواهد داشت. با توجه به این موضوع، همراه با افزایش چشمگیر بهره‌وری توسعه‌دهندگان با compose این احساس برای من به وجود می‌آید که compoase آینده Ui است. در حالی که من در طول 11 ماه هیچ کار مهمی را انجام ندادم، اما خودم را نیز محدود نکردم.

Foreground Service (سرویس پیش‌زمینه) در اندروید یک نوع سرویس است که به کاربران اطلاع می‌دهد در حال اجرا است و نمی‌تواند به راحتی متوقف شود. این سرویس‌ها برای کارهایی مناسب هستند که نیاز به اجرا شدن در پس‌زمینه دارند اما باید برای کاربر قابل مشاهده باشند، مانند پخش موسیقی، ردیابی موقعیت مکانی، و یا همگام‌سازی داده‌ها. ما در نمونه کد بالا با استفاده از متد Modifier برای Box خودمون یک ارتفاع به اندازه 100 و همچنین با متد fillMaxWidth کلیه عرض را گرفتیم و همچنین رنگی دلخواه برای پس زمینه انتخاب کردیم  . ما همچنین میتوانستیم برای Box خودمون Padding , border و بسیار متد های دیگر نیز استفاده کنیم ولی برای آشنایی شما تا همین مقدار کافی دانستیم . و همچنین در  آکولاد های باز و بسته ای که مشاهده میکنید برای Box خودمون هر چیزی که مورد نیازمون هست مانند یه Text یا BUtton ,… قرار میدهیم .

رویکرد XML جداسازی وابستگی ها را با UI تعریف شده در XML layouts و منطق پیاده‌سازی شده در کد جاوا یا Kotlin دنبال می‌کند. در حالی که این جدایی می تواند مفید باشد، ممکن است منجر به تجربه توسعه تا حدودی منقطع شود. طرح‌بندی‌های سنتی XML نیازمند یک چرخه ساخت و نصب برای مشاهده تغییرات منعکس‌شده در برنامه هستند. این می تواند توسعه را کند، کند و مانع از تکرار سریع در مرحله طراحی شود. پیش‌نمایش‌های زنده، توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد تا تغییرات را در زمان واقعی تجسم کنند و در طول فرآیند توسعه بازخورد فوری ارائه دهند. این ویژگی به طور قابل توجهی فرآیند تکرار را افزایش می دهد و آن را سریعتر و پاسخگوتر می کند.